αφιερωμένο.

τα χέρια σου , μικροί θνητοί, να μου φανερώσουν τα αγαθά των ανωτέρων γνωστικών συναισθημάτων.
αποφεύγω την κατηγοριοποίηση καθώς αυτό προαπαιτεί και την γνώση.
εγώ αρνούμαι την γνώση.
δέχομαι όμως τα χέρια σου.
το χέρι σου, ως πρόεκταση του μυαλού σου.
όμορφο, περίπλοκο, με μπόλικες σκιές, ενοχές
με τσιτωμένες γωνίες , και χαλαρούς ιστούς σύνδεσης με το υπόλοιπο σώμα, γεμάτο ζωή.
δίψα για ζωή, δίψα.
το αγαπάω το χέρι σου. είναι ικανό να με κάνει να αισθανθώ πως καυτεριάζεται το δέρμα μου, και πως δεν κινδυνεύω πια από μόλυνση.
και έτσι όπως το κοιτάζω από την κλεμμένη οπτική γωνία μου,
αναβιώνω την αρμονία του χεριού σου με την φύση.
και την αρμονία τη δική μου με την δική σου.
ωραίο δεν είναι ;
το αγαπάω το χέρι σου. και το σώμα σου.
Και ας ζαρώσει κάποτε, ματαιόδοξα και σιωπηλά.
φίλε μου.